Συμπαράσταση στους πρόσφυγες
Εδώ και αρκετούς μήνες, καταφθάνουν πρόσφυγες στην όμορφη Ελλάδα και όχι μόνο. Στην πατρίδα τους επικρατεί πόλεμος, δυστυχία, πείνα! Φεύγουν για να γλιτώσουν, αφήνοντας πίσω τα σπίτια τους, τις οικογένειές τους, τις δουλειές τους, αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο! Η αγάπη για τον τόπο τους ωστόσο, δεν θα σβήσει ποτέ από την καρδιά τους.
Είναι φυσικό οι κάτοικοι του νησιού μας, αλλά και γενικότερα όλων των περιοχών που υποδέχονται καθημερινά τους πρόσφυγες να ανησυχούν. Σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, που τα προβλήματα της χώρας μας είναι ήδη πολλά και επώδυνα για όλους, έρχεται να προστεθεί και η ¨απειλή¨ των προσφύγων. Σίγουρα όμως, δεν θα ήταν σωστό να τους αντιμετωπίζουμε σαν ένα ακόμη πρόβλημα, ούτε και σαν απειλή!
Αντίθετα, οφείλουμε σαν άνθρωποι να δείξουμε αλληλεγγύη και συμπαράσταση προς αυτούς. Τρόφιμα, ζεστά ρούχα, σακίδια, φάρμακα είναι τα πιο απαραίτητα είδη που χρειάζονται μόλις φθάσουν στην Ελλάδα. Ο καθένας από εμάς μπορεί να προσφέρει ό,τι θεωρεί πως θα ήταν χρήσιμο για τους ανθρώπους αυτούς, αρκεί να είναι σε καλή κατάσταση. Το μεγαλύτερο δώρο όμως που θα μπορούσαμε να τους κάνουμε, θα ήταν μια θέση στην καρδιά μας! Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι κάποτε υπήρξαμε κι εμείς στη θέση τους…
Πολιά Μαριάννα
Είναι φυσικό οι κάτοικοι του νησιού μας, αλλά και γενικότερα όλων των περιοχών που υποδέχονται καθημερινά τους πρόσφυγες να ανησυχούν. Σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, που τα προβλήματα της χώρας μας είναι ήδη πολλά και επώδυνα για όλους, έρχεται να προστεθεί και η ¨απειλή¨ των προσφύγων. Σίγουρα όμως, δεν θα ήταν σωστό να τους αντιμετωπίζουμε σαν ένα ακόμη πρόβλημα, ούτε και σαν απειλή!
Αντίθετα, οφείλουμε σαν άνθρωποι να δείξουμε αλληλεγγύη και συμπαράσταση προς αυτούς. Τρόφιμα, ζεστά ρούχα, σακίδια, φάρμακα είναι τα πιο απαραίτητα είδη που χρειάζονται μόλις φθάσουν στην Ελλάδα. Ο καθένας από εμάς μπορεί να προσφέρει ό,τι θεωρεί πως θα ήταν χρήσιμο για τους ανθρώπους αυτούς, αρκεί να είναι σε καλή κατάσταση. Το μεγαλύτερο δώρο όμως που θα μπορούσαμε να τους κάνουμε, θα ήταν μια θέση στην καρδιά μας! Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι κάποτε υπήρξαμε κι εμείς στη θέση τους…
Πολιά Μαριάννα
|
|
|
|
|
|
|
ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΚΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΧΑΘΕΙ
Ο ΓΑΛΑΤΑΣ
Ο γαλατάς ήταν επάγγελμα πλανόδιου μικροπωλητή παλαιότερων εποχών , που διατηρήθηκε μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα , που σήμερα έχει εκλείψει σχεδόν τελείως από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης .
Ο γαλατάς εργαζόταν στα μεγάλα αστικά κέντρα και όχι στα χωριά , καθώς εκεί υπήρχε η δυνατότητα , εξ ανάγκης , για άμεση πώληση φρέσκου γάλακτος . Αναλάμβανε την ευθύνη για τη διάθεση του γάλακτος και άλλων γαλακτοκομικών προϊόντων π.χ. γιαουρτιού στα σπίτια .
Το μεταφορικό του μέσο ήταν ένα υποζύγιο (γάιδαρος ή μουλάρι , μερικές φορές και ανοιχτή ή κλειστή ελαφριά άμαξα ) και αργότερα το ποδήλατο ή μηχανοκίνητο δίτροχο .
ΜΑΛΛΙΑΣ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ - ΜΑΓΚΟΥΛΙΑ ΕΙΡΗΝΗ
Ο γαλατάς εργαζόταν στα μεγάλα αστικά κέντρα και όχι στα χωριά , καθώς εκεί υπήρχε η δυνατότητα , εξ ανάγκης , για άμεση πώληση φρέσκου γάλακτος . Αναλάμβανε την ευθύνη για τη διάθεση του γάλακτος και άλλων γαλακτοκομικών προϊόντων π.χ. γιαουρτιού στα σπίτια .
Το μεταφορικό του μέσο ήταν ένα υποζύγιο (γάιδαρος ή μουλάρι , μερικές φορές και ανοιχτή ή κλειστή ελαφριά άμαξα ) και αργότερα το ποδήλατο ή μηχανοκίνητο δίτροχο .
ΜΑΛΛΙΑΣ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ - ΜΑΓΚΟΥΛΙΑ ΕΙΡΗΝΗ
Ο ΛΟΥΣΤΡΟΣ
Ο λούστρος τριγυρνούσε σε διάφορα στέκια της πόλης κι έβαφε τα παπούτσια των πελατών του. Είχε ένα κασελάκι κρεμασμένο με γερό δερμάτινο λουρί στον ώμο του , έχοντας μέσα τον εξοπλισμότου ( βαφές παπουτσιών , βούρτες κ.α. ) και στο άλλο χέρι ένα μικρό καρεκλάκι .
Όταν ερχόταν ο πελάτης , έβαζε το πόδι του πάνω στο κασελάκι , ο λούστρος καθόταν στο καρεκλάκι , τοποθετούσε δύο κομμάτια χαρτόνια στα πλαϊνα του παπουτσιού , ώστε να μη λερωθούν οι κάλτσες και με γρήγορες κινήσεις καθάριζε , έβαφε και γυάλιζε τα παπούτσια .
Το επάγγελμα αυτό έχει εκλειψει σήμερα , αφού μπορεί ο καθένας να προμηθευτεί βαφές παπουτσιών που κυκλοφορούν στο εμπόριο .
ΜΑΛΛΙΑΣ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ
Όταν ερχόταν ο πελάτης , έβαζε το πόδι του πάνω στο κασελάκι , ο λούστρος καθόταν στο καρεκλάκι , τοποθετούσε δύο κομμάτια χαρτόνια στα πλαϊνα του παπουτσιού , ώστε να μη λερωθούν οι κάλτσες και με γρήγορες κινήσεις καθάριζε , έβαφε και γυάλιζε τα παπούτσια .
Το επάγγελμα αυτό έχει εκλειψει σήμερα , αφού μπορεί ο καθένας να προμηθευτεί βαφές παπουτσιών που κυκλοφορούν στο εμπόριο .
ΜΑΛΛΙΑΣ ΠΑΝΟΡΜΙΤΗΣ
Ο ΤΣΑΓΚΑΡΗΣ
Ένα από τα παλιά επαγγέματα που κόντεψαν να εξαφανιστούν και σήμερα έχει αρχίσει και πάλι να ανθεί λόγω της οικονομικής κρίσης είναι του τσαγκάρη .
Ο τσαγκάρης έφτιαχνε παπούτσια χειροποίητα από δέρμα ή αν κάποιων τα παπούτσια χαλούσαν τα επισκεύαζε . Αν κάποιος περαστικός περνούσε από εκεί κι είχε λερωμένα παπούτσια τα καθάριζε και τα γυάλιζε .
ΤΡΙΚΟΙΛΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ - ΤΡΙΚΟΙΛΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
Ο τσαγκάρης έφτιαχνε παπούτσια χειροποίητα από δέρμα ή αν κάποιων τα παπούτσια χαλούσαν τα επισκεύαζε . Αν κάποιος περαστικός περνούσε από εκεί κι είχε λερωμένα παπούτσια τα καθάριζε και τα γυάλιζε .
ΤΡΙΚΟΙΛΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΗΣ - ΤΡΙΚΟΙΛΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
Ο ΚΑΡΕΚΛΑΣ
Στα παλαιότερα χρόνια οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν για καθίσματα σκαμνιά απόξύλο και για τα παιδιά σκέτα κούτσουρα .
Οι καρέκλες ήταν πολύ σπάνιες και τις χρησιμοποιούσαν οι πλουσιότεροι νοικοκύρηδες . Γι' αυτό οι καρεκλάδες δεν ήταν πολλοί . Έφτιαχναν τις καρέκλες από άγριο ξύλο και για τα καθίσματα έπλεκαν ψάθες από διάφορα είδη σχοινιού .
ΚΑΛΙΔΩΝΗ ΕΙΡΗΝΗ
Οι καρέκλες ήταν πολύ σπάνιες και τις χρησιμοποιούσαν οι πλουσιότεροι νοικοκύρηδες . Γι' αυτό οι καρεκλάδες δεν ήταν πολλοί . Έφτιαχναν τις καρέκλες από άγριο ξύλο και για τα καθίσματα έπλεκαν ψάθες από διάφορα είδη σχοινιού .
ΚΑΛΙΔΩΝΗ ΕΙΡΗΝΗ
Ο ΛΕΜΟΝΑΔΟΠΩΛΗΣ
Ο Λεμοναδοπώλης ήταν πλανόδιο επάγγελμα στα τέλη του 18ου αιώνα αρχές 19ου , σήμερα έχει εκλείψει. Ο Λεμοναδοπώλης ήταν πλανόδιος πωλητής και πουλούσε λεμονάδες δικής του κατασκευής, γνώριμη η φωνή που φώναζε: Λεμονάδες! μια πεντάρα η μια γκαζόζ , μια πεντάρα η μία! . Το επάγγελμα του Λεμοναδοπώλη κι όχι μόνο θεωρούνταν αίτιο πολλών επιδημιών κι νόσων επειδή δεν τηρούνταν κανόνες υγιεινής.
Η λεμονάδα ή και Γκαζόζ όπως την έλεγαν , κατασκευαζόταν από τους ίδιους τους πωλητές , πρώτη ύλη για την κατασκευής της ήταν το νερό , η ζάχαρη και το "ξυνό" η το στημένο λεμόνι. Για να πουλήσουν πολλές λεμονάδες έκαναν διάφορα τεχνάσματα, συνεργάζονταν με ζαχαροπλάστες κι έβαζαν δίπλα τους τον πάγκο-τάβλα, έτσι ο πελάτης τρώγοντας γλυκά έβλεπε δίπλα την λεμονάδα κι έπινε να ξεδιψάσει, η ρίχνοντας λίγο αλάτι στα γλυκά διψούσε περισσότερο.
Οι λεμοναδοπωλητές γύρναγαν τους δρόμους η τις παραλίες η κάθονταν σε κάποιο σταθερό σημείο - πόστο. Είχε μια πετσέτα στον ώμο , άσπρη ποδιά στην μέση, μια κανάτα η ένα δοχείο για την λεμονάδα κι ένα ποτήρι.
ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑΣ
Η λεμονάδα ή και Γκαζόζ όπως την έλεγαν , κατασκευαζόταν από τους ίδιους τους πωλητές , πρώτη ύλη για την κατασκευής της ήταν το νερό , η ζάχαρη και το "ξυνό" η το στημένο λεμόνι. Για να πουλήσουν πολλές λεμονάδες έκαναν διάφορα τεχνάσματα, συνεργάζονταν με ζαχαροπλάστες κι έβαζαν δίπλα τους τον πάγκο-τάβλα, έτσι ο πελάτης τρώγοντας γλυκά έβλεπε δίπλα την λεμονάδα κι έπινε να ξεδιψάσει, η ρίχνοντας λίγο αλάτι στα γλυκά διψούσε περισσότερο.
Οι λεμοναδοπωλητές γύρναγαν τους δρόμους η τις παραλίες η κάθονταν σε κάποιο σταθερό σημείο - πόστο. Είχε μια πετσέτα στον ώμο , άσπρη ποδιά στην μέση, μια κανάτα η ένα δοχείο για την λεμονάδα κι ένα ποτήρι.
ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΣΤΡΑΓΑΛΑΤΖΗΣ
Ο Στραγαλατζής ή Στραγαλάς ήταν παραδοσιακό επάγγελμα που άκμασε τον 18ο αιώνα. Σήμερα έχει εκλείψει. Ο στραγαλατζής ήταν πλανόδιος πωλητής και πουλούσε στραγάλια. Οι πελάτες τους ήταν κυρίως νεανικό κοινό. Όπως όλοι οι πωλητές της εποχής εκείνης κρατούσαν τεφτέρια, όπου έγραφαν τα χρωστούμενα πουλώντας με πίστωση.
Η εμφάνιση του επαγγέλματος
Οι στραγαλατζήδες εμφανίστηκαν αμέσως μετά την ελληνική επανάσταση και απελευθέρωση. Αναφέρονται να κατεβαίνουν στις μεγάλες πόλεις και να πουλούν στραγάλια πάνω σε μια τάβλα. Στην Αθήνα αναφέρεται ότι έρχονταν από τα ορεινά της Θεσσαλίας, κυρίως Καραγκούνηδες. Οι στραγαλατζήδες έπιαναν πόστα και πωλούσαν το εμπόρευμα τους σε πλατείες, σε κεντρικούς δρόμους ή έξω από σχολεία. Ανάμεσα στα φαγώσιμα που πωλούσαν αργότερα προστέθηκαν και ζαχαρένια κόκκινα κουλούρια , σουσαμένια παστέλιακαι μελένιος χαλβάς. Για να κερδίσουν πελάτες και να πουλήσουν τα στραγάλια κάποιοι στραγαλατζήδες είχαν εφεύρει ένα παιχνίδι: κρατούσαν ένα ζαχαρωτό κουλούρι και νεαροί του πετούσαν στραγάλια μέχρι να το σπάσει κάποιος και να νικήσει. Ο στραγαλατζής εκτελούσε και χρέη «διαιτητή» στο παιχνίδι, όριζε δηλαδή ποιος είχε χάσει για να πληρώσει.
Όλοι στην οικογένεια του στραγαλατζή ασχολούνταν με το επάγγελμα. Καλλιεργούσαν στο χωράφι τους το στραγάλι που στην πραγματικότητα είναι ψημένο ρεβίθι . Οι γυναίκες έκοβαν τον κορμό και τον έδεναν σε ματσάκια για να τα πωλούν έπειτα τα παιδιά στις πόλεις για δαδιά. Και αυτό το επάγγελμα, της πώλησης δαδιών, υπέστη πλήγμα μαζί με αυτό του στραγαλατζή. Αρκετοί στραγαλατζήδες άλλαξαν τον 19ο αιώνα το εμπόρευμά τους πουλώντας σαλέπι. Άλλοι έκαναν και τα δύο επαγγέλματα, την ημέρα πωλούσαν στραγάλια και το βράδυ σαλέπι. Στην Αθήνα μάλιστα κάποιοι πωλούσαν σαλέπι και διατηρούσαν μικρά καταστήματα στα Πιθαράδικα όπου πωλούσαν ακόμα και τυρί.
Κρίση
Ήδη το 1912 αναφέρεται ότι ήταν επάγγελμα προς εξαφάνιση έχοντας δεχτεί πλήγμα από άλλα πλανόδια επαγγέλματα όπως ο Κουλουράς. Πλήγμα είχε δεχτεί κι από τον πασατέμπο που θεωρούνταν πιο ευκολοχώνευτος, τα φιστίκια, τη μέντα, όλα φαγώσιμα που πωλούνταν τότε από πλανόδιους.
ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑΣ
Η εμφάνιση του επαγγέλματος
Οι στραγαλατζήδες εμφανίστηκαν αμέσως μετά την ελληνική επανάσταση και απελευθέρωση. Αναφέρονται να κατεβαίνουν στις μεγάλες πόλεις και να πουλούν στραγάλια πάνω σε μια τάβλα. Στην Αθήνα αναφέρεται ότι έρχονταν από τα ορεινά της Θεσσαλίας, κυρίως Καραγκούνηδες. Οι στραγαλατζήδες έπιαναν πόστα και πωλούσαν το εμπόρευμα τους σε πλατείες, σε κεντρικούς δρόμους ή έξω από σχολεία. Ανάμεσα στα φαγώσιμα που πωλούσαν αργότερα προστέθηκαν και ζαχαρένια κόκκινα κουλούρια , σουσαμένια παστέλιακαι μελένιος χαλβάς. Για να κερδίσουν πελάτες και να πουλήσουν τα στραγάλια κάποιοι στραγαλατζήδες είχαν εφεύρει ένα παιχνίδι: κρατούσαν ένα ζαχαρωτό κουλούρι και νεαροί του πετούσαν στραγάλια μέχρι να το σπάσει κάποιος και να νικήσει. Ο στραγαλατζής εκτελούσε και χρέη «διαιτητή» στο παιχνίδι, όριζε δηλαδή ποιος είχε χάσει για να πληρώσει.
Όλοι στην οικογένεια του στραγαλατζή ασχολούνταν με το επάγγελμα. Καλλιεργούσαν στο χωράφι τους το στραγάλι που στην πραγματικότητα είναι ψημένο ρεβίθι . Οι γυναίκες έκοβαν τον κορμό και τον έδεναν σε ματσάκια για να τα πωλούν έπειτα τα παιδιά στις πόλεις για δαδιά. Και αυτό το επάγγελμα, της πώλησης δαδιών, υπέστη πλήγμα μαζί με αυτό του στραγαλατζή. Αρκετοί στραγαλατζήδες άλλαξαν τον 19ο αιώνα το εμπόρευμά τους πουλώντας σαλέπι. Άλλοι έκαναν και τα δύο επαγγέλματα, την ημέρα πωλούσαν στραγάλια και το βράδυ σαλέπι. Στην Αθήνα μάλιστα κάποιοι πωλούσαν σαλέπι και διατηρούσαν μικρά καταστήματα στα Πιθαράδικα όπου πωλούσαν ακόμα και τυρί.
Κρίση
Ήδη το 1912 αναφέρεται ότι ήταν επάγγελμα προς εξαφάνιση έχοντας δεχτεί πλήγμα από άλλα πλανόδια επαγγέλματα όπως ο Κουλουράς. Πλήγμα είχε δεχτεί κι από τον πασατέμπο που θεωρούνταν πιο ευκολοχώνευτος, τα φιστίκια, τη μέντα, όλα φαγώσιμα που πωλούνταν τότε από πλανόδιους.
ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΑΒΒΑΣ
Ο ΑΓΓΕΙΟΠΛΑΣΤΗΣ
Ο αγγειοπλάστης είναι ένα από τα επαγγέλματα που έχουν εξαφανιστεί στις μέρες μας . Ο αγγειοπλάστης ή αλλιώς ο κεραμοποιός κατασκεύαζε και διακοσμούσε τα πήλινα αγγεία , που ήταν τα πιο χρήσιμα σκεύη για κάθε νοικοκυρά .
Στα πήλινα αυτά αγγεία τοποθετούσαν και αποθήκευαν το λάδι της χρονιάς , το κρασί , το ξύδι , τις ελιές , τα τυριά και κάθε τρόφιμο που έπρεπε να συντηρηθεί .
Ειδικά στο νησί μας , την Κάλυμνο οι αγγειοπλάστες ήταν πολύ χρίσιμοι γιατί εκτός από τα πήλινα πυθάρια κατασκεύαζαν βαθιά , στρογγυλά , σκεπαστά σκεύη μέσα στα οποία έβαζαν οι νοικοκυρές το πασχαλινό γεμιστό αρνί . Αυτό είναι το γνωστό μουούρι και από αυτό πήρε το όνομά της όλη η συνταγή του αρνιού .
ΚΛΩΝΑΡΗ ΙΩΑΝΝΑ
Στα πήλινα αυτά αγγεία τοποθετούσαν και αποθήκευαν το λάδι της χρονιάς , το κρασί , το ξύδι , τις ελιές , τα τυριά και κάθε τρόφιμο που έπρεπε να συντηρηθεί .
Ειδικά στο νησί μας , την Κάλυμνο οι αγγειοπλάστες ήταν πολύ χρίσιμοι γιατί εκτός από τα πήλινα πυθάρια κατασκεύαζαν βαθιά , στρογγυλά , σκεπαστά σκεύη μέσα στα οποία έβαζαν οι νοικοκυρές το πασχαλινό γεμιστό αρνί . Αυτό είναι το γνωστό μουούρι και από αυτό πήρε το όνομά της όλη η συνταγή του αρνιού .
ΚΛΩΝΑΡΗ ΙΩΑΝΝΑ
ΤΑ ΦΡΟΥΤΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΜΑΣ ΖΩΗ
Νους υγιείς εν σώματι υγιεί . Οι αρχαίοι πρόγονοι μας έκαναν πολύ σωστά που παράλληλα με την καλή μόρφωσή τους και τη φροντίδα του μυαλού τους φρόντιζαν και το σώμα τους .
Έτσι κι εμείς στη σύγχρονη εποχή πρέπει να μιμούμαστε τους προγόνους μας και να μάθουμε να τρεφόμαστε σωστά . Για να συμβεί αυτό πρέπει να αντικαταστήσουμε κάποιες τροφές με κάποιες άλλες πιο υγιεινές , παράδειγμα τα φρούτα , τα οποία πρέπει να καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής μας .
Εκτός του ότι μας προσφέρουν φυτικές ίνες , βοθούν και στην καλή λειτουργία του γαστεντερικού μας συστήματος . Επίσης συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των ασθενειών .
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση σε κάποιον να μην αρέσουν τα φρούτα . Αυτός μπορεί κάλλιστα να πιει ένα ποτήρι χυμό φρούτων ο οποίος όμως δεν έχει κανένα θρεπτικό πλεονέκτημα σε σύγκριση με ολόκληρο το φρούτο .
Ολοκληρώνοντας λοιπόν , πρέπει να πούμε ότι καθημερινά επιβάλλεται να τρώμε 3 - 4 μερίδες φρούτων .
ΜΑΓΚΟΥΛΙΑ ΕΙΡΗΝΗ
Έτσι κι εμείς στη σύγχρονη εποχή πρέπει να μιμούμαστε τους προγόνους μας και να μάθουμε να τρεφόμαστε σωστά . Για να συμβεί αυτό πρέπει να αντικαταστήσουμε κάποιες τροφές με κάποιες άλλες πιο υγιεινές , παράδειγμα τα φρούτα , τα οποία πρέπει να καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής μας .
Εκτός του ότι μας προσφέρουν φυτικές ίνες , βοθούν και στην καλή λειτουργία του γαστεντερικού μας συστήματος . Επίσης συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των ασθενειών .
Υπάρχει βέβαια και η περίπτωση σε κάποιον να μην αρέσουν τα φρούτα . Αυτός μπορεί κάλλιστα να πιει ένα ποτήρι χυμό φρούτων ο οποίος όμως δεν έχει κανένα θρεπτικό πλεονέκτημα σε σύγκριση με ολόκληρο το φρούτο .
Ολοκληρώνοντας λοιπόν , πρέπει να πούμε ότι καθημερινά επιβάλλεται να τρώμε 3 - 4 μερίδες φρούτων .
ΜΑΓΚΟΥΛΙΑ ΕΙΡΗΝΗ
ΒΑΛΕ ΤΑ ΦΡΟΥΤΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ
Είναι απαραίτητο να τρώμε φρούτα σε καθημερινή βάση κι όχι μόνο επειδή είναι νόστιμα και δροσερά , αλλά και επειδή είναι πάρα πολύ υγιεινά και θρεπτικά .
Τα φρούτα τρώγονται σε κάθε ώρα της ημέρας , το πρωί , το μεσημέρι , το απόγευμα , το βράδυ . Μπορούμε ακόμα να τα φάμε και στο σχολείο . Επίσης μπορούμε να τα φάμε μέσα σε διάφορα γλυκά , όπως για παράδειγμα σε μηλόπιτα ή σε τάρτα με φράουλες .
Τα φρούτα περιέχουν πολλές θρεπτικές βιταμίνες ιδιαίτερα τα μήλα και τα πορτοκάλια όμως και τα άλλα φρούτα μπορεί να μην περιέχουν τόσες πολλές βιταμίνες αλλά είναι εξίσου νόστιμα .
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι όλα τα παιδια και οι μεγάλοι θα πρέπει να τρώνε φρούτα γιατί όλοι χρειάζονται τις θρεπτικές βιταμίνες που περιέχουν .
ΚΑΡΒΕΛΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
Τα φρούτα τρώγονται σε κάθε ώρα της ημέρας , το πρωί , το μεσημέρι , το απόγευμα , το βράδυ . Μπορούμε ακόμα να τα φάμε και στο σχολείο . Επίσης μπορούμε να τα φάμε μέσα σε διάφορα γλυκά , όπως για παράδειγμα σε μηλόπιτα ή σε τάρτα με φράουλες .
Τα φρούτα περιέχουν πολλές θρεπτικές βιταμίνες ιδιαίτερα τα μήλα και τα πορτοκάλια όμως και τα άλλα φρούτα μπορεί να μην περιέχουν τόσες πολλές βιταμίνες αλλά είναι εξίσου νόστιμα .
Κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι όλα τα παιδια και οι μεγάλοι θα πρέπει να τρώνε φρούτα γιατί όλοι χρειάζονται τις θρεπτικές βιταμίνες που περιέχουν .
ΚΑΡΒΕΛΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Τo μεγάλο Κάστρο της χώρας βρίσκεται πάνω σε έναν απόκρημνο βράχο στην παλιά πρωτεύουσα της Καλύμνου την Χώρα σε ύψος 200-300 μέτρα .Τα τείχη του κάστρου έχουν ύψος από 3-7 μέτρα και το πάχος 60εκ.-1,30 μέτρα. Τα υλικά με το οποίο χτίστηκε το κάστρο αλλά και όλα τα κτίσματα (σπίτια, εκκλησιές και δεξαμενές) για να χτιστούν όλα αυτά χρησιμοποιήθηκαν πολλά είδη πετρών, ασβεστόλιθοι ,ασβέστες και χώμα .Σε διάφορα σημεία των τειχών υπάρχουν πολεμίστρες.
Υπάρχει μια κύρια είσοδος στην νοτιοανατολική πλευρά και μια άλλη στην βορειοδυτική πλευρά το Πορτέλι . Αυτό χρησιμοποιήθηκε για έκτακτες ανάγκες. Στο εσωτερικό του Κάστρου διατηρούνται τα απομεινάρια ενός εκτεταμένου οικισμού. Καμιά από τις οικίες δεν έχει διασωθεί ακέραια .Το Κάστρο κτίστηκε από τους Βυζαντινούς περίπου το 10ο μ. Χ. αιώνα. Επομένως τα σπίτια μέσα στο Κάστρο ήταν κτισμένα κατά τα βυζαντινά πρότυπα. Σώζονται επίσης πηγάδια και παλιά ελαιοτριβεία. Μέσα στον περίβολο του Κάστρου διατηρούνται μέχρι σήμερα ακέραια δέκα μικρά εκκλησάκια.
Σύμφωνα με υπολογισμούς, ο οικισμός του Κάστρου την εποχή της ακμής του είχε τη δυνατότητα να φιλοξενήσει γύρω στους 2.000 ανθρώπους. Για τον πληθυσμό του νησιού μας ήταν ένας τόπος ασφαλείας, ενάντια στις επιθέσεις των πειρατών και αργότερα των Τούρκων. Στην Κάλυμνο, οι Ιππότες ήρθαν το 1314.Οι Ιππότες, για να κρατήσουν τα νησιά και να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις των πειρατών και των Τούρκων, αποφάσισαν να ενισχύσουν τα υπάρχοντα κάστρα και να κατασκευάσουν άλλα, σε νέες θέσεις. Το 1495 έγινε ένας φοβερός σεισμός, με καταστρεπτικές συνέπειες. Το Κάστρο έπαθε σοβαρές ζημιές σε πολλά σημεία. Οι Ιππότες αποφάσισαν να επιδιορθώσουν το Κάστρο χωρίς καμιά καθυστέρηση, απ’ το φόβο των Τούρκων.
Το 1505 το Κάστρο δέχεται ισχυρή επίθεση από τον Τούρκο στόλαρχο Βαγιαζήτ Κεμάλ. Οι Καλύμνιοι , μαζί με τους λίγους Ιππότες , αμύνονται ηρωικά και υποχρεώνουν τους επιδρομείς να γυρίσουν ταπεινωμένοι στην Κωνσταντινούπολη, η οποία από το 1453 είχε παραδοθεί στους Τούρκους.
Το Κάστρο συνεχίζει να κατοικείται και τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας( 1523- 1912). Το Κάστρο της Χώρας , το οποίο για τόσους αιώνες πρόσφερε προστασία και ασφάλεια στους κατοίκους της Καλύμνου από αναρίθμητους κίνδυνους , έπαψε να αποτελεί το κέντρο της κοινωνικής ζωής. Οι κάτοικοι απλώθηκαν σ’ όλα τα μέρη του νησιού, δημιουργώντας νέες κατοικίες και καλλιεργώντας κάθε σπιθαμή γόνιμου εδάφους.